قیدار شهر جد پیامبراسلام

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی آیت الله هاشمی رفسنجانی، در متن روزنوشت خاطرات ایشان آمده است:

اول‌ وقت‌ در کتابخانه‌ام‌ مشغول‌ کار شدم‌. زودتر از وقت‌ مقرر به‌ مجلس‌ رفتم‌. تا ظهر گزارش‌هارا مطالعه‌ و اسناد را امضا کردم‌. بعد از ظهر آقای‌ سالاری‌ کاردار ما در آرژانتین‌ آمد. وزارت‌ خارجه ‌نمی‌خواهد او را به‌ سفیری‌ ارتقا دهد. با درخواست‌ کمک‌ برای‌ ساختن‌ مسجدی‌ در بوئنس‌آیرس ‌داشت‌ که‌ صدها هزار مسلمان‌ در آنجا زندگی‌ می‌کنند. با آقای‌ دکتر ولایتی‌ صحبت‌ کردم‌ و قرار شدکه‌ تحقیق‌ شود.
گروه‌ مسئولان‌ پرسنلی‌ مناطق‌ دهگانه‌ سپاه‌ آمدند و با آنها درباره‌ برخورد اسلامی‌ با مراجعان‌ ومتقاضیان‌ عضویت‌ صحبت‌ کردم‌ و گفتم‌، در تجسس‌ از حدود اسلامی‌ خارج‌ نشوند و اسرار مردم‌ را فاش‌ نکنند. اعضای‌ سمینار بنیاد مسکن‌ و محیط زیست‌ آمدند؛ نزدیک‌ صد نفر بودند. قطعنامه‌ای‌ خواندند و برایشان‌ صحبت‌ کردم‌. خیلی‌ خسته‌ شده‌ بودم‌. اخبار را گرفتم‌. شام‌ خوردم‌ وخوابیدم‌. امروز تظاهرات‌ و راهپیمایی‌ برای‌ روز زن‌ بود و امام‌ پیام‌ دادند

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی آیت الله هاشمی رفسنجانی در بخش هایی از این کتاب آمده است:

در آن مقطع  (اواخر سال 1350) آقای هاشمی نامه ای به امام خمینی نوشته ودرخواست کرده بود کاری کنند که دستگیرشدگان سازمان مجاهدین خلق اعدام نشوند که افتادن این نامه به دست ساواک، باعث محکومیت هاشمی به 7 ماه زندان می شود و وی به زندان داخل پادگان عشرت آباد منتقل می شود.
در اردیبهشت 1351، آیت الله خامنه ای به همراه همسرشان راهی تهران می شوند تا با هاشمی دیدار کنند.دیدار با زندانیان سیاسی شبیه ملاقات های معمول با زندانیان عادی نبود و مجبور بود ترفندی بزند. وقتی به در نگهبانی می رسند، ایشان با لهجه کرمانی اشاره به همسرش می کند و می گوید: «این خانم خواهر آقای هاشمی است که برای دیدار او آمده، من هم شوهر این خانم هستم.»
نگهبان ها به هم نگاه کردند و قرار شد از فرمانده بپرسند. فرمانده گفت فقط خواهرش می تواند وارد شود.«همسرم دل به خدا سپرد و وارد شد.من هم نگران و دلواپس، از این که راز آشکار شود که وی خواهر آقای هاشمی نیست، زیرا دیدار محارم با یکدیگر ویژگی خاصی دارد. اما از آنجا که آقای هاشمی فرد زیرکی بود، وقتی همسرم را از دور دید، متوجه موضوع شد... کنار یک جوی آب ایستاد، به طوری که همسر من در مقابل وی در طرف دیگر جوی قرار گرفت.» ادامه مطلب...

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی آیت الله هاشمی رفسنجانی، متن کامل این حاشیه نگاری بدین شرح است:

صبح سه شنبه 25 فروردین 94 است که به ورودی مجمع می رسم، هیچ راهی برای رفتن نیست!. دانشجویان تمام مسیرها را قُرق کرده اند. عید امسال برای مجمع کلاً عید متفاوتی بود. امّا امروز دیگر اوج آن است. به یکی ازدوستان داخل مجمع زنگ می زنم و می گویم بیرون خیلی شلوغ است. می گوید: چه کار کنیم؟ قرار بوده حداکثر 150 نفر بیایند و الان 400 نفر آمده اند!. می پرسم من چکار کنم؟ می گوید: راهی برای آمدن پیدا کن. البته از کجایش را نمی گوید!.
من هم تنها راه را همراه شدن با دانشجویان می بینم. همراهشان می شوم. چند دانشجو مشغول صحبتند و می گویند قرار نبوده بیایند، امّا خودسرانه آمده¬اند!. نگرانند که نکند نتوانند آقای هاشمی را ببینند. ولی من دلشان را قرص می کنم. فکر می کنند من هم یک دانشجو هستم. می پرسند از کجا خیالت اینقدر راحته؟. می گویم اینجا کسی حق برگردوندن مهمانان آقای هاشمی را ندارد. یکی از دخترهای دانشجو با شیطنت طعنه می زند و میگه: طوری حرف می زنی که انگار سی ساله آقای هاشمی را می‌شناسی!. با لبخندی جوابشو دادم و گفتم نه، ولی مطمئن باش برنمی گردی. ان شاء الله با هم میریم تو.
تا یادم نرفته. یه چند سطری هم همینجا از دیدارهای نوروزی آقای هاشمی بنویسم. واقعاً عید دیدنی های ایشون متفاوته. من در هیچ مسئولی مشابه آن را سراغ ندارم. از هشتم فروردین غوغایی بود در دفتر ایشون.  همه می اومدند. فرق هم نمی کرد اصولگرا یا اصلاح طلب. از وزرای دولت بودند تا سرداران سپاه. از وکلای مجلس تا فرماندهان ارتش. جالبه که براتون بنویسم. یک روحانی هشتاد ساله از صبح در مجمع عید دیدنی داشته باشه! جالبه کهحتی یه مدیر احمدی نژادی هم اومده بود. عده ای معترض بودند. منم به اونا معترض شدم. گفتم فرق من و شما با آقای هاشمی تو همینه.در اطاق ایشون روی هر مهمونی بازه. حتی اگر سخت ترین زخم ها رو هم به ایشون زده باشه. مگه برخی اصلاح طلبها را یادتون رفته. قلب هاشمی با کینه شخصی هیچ میونه ای نداره. صبح از کسی ناراحت بشه، شب از یادش رفته. فقط یک جا اصلاً کوتاه نمی آمد. اونم سر انقلابه و انحراف آن است. پای حق الناس که باشه، هاشمی با برادرش هم شوخی نداره!. خیلی از عید دیدنی های آقای هاشمی هم خبری نشد که یکی اش واقعاً کم نظیر بود. دیدار سرداری که هنوز فرمانده اش را فراموش نکرده. اسمش را نمی نویسم. چون رسمش گمنامی است. روایتش هم بماند برای درج در خاطرات سال 94 آقای هاشمی. ادامه مطلب...