قیدار شهر جد پیامبراسلام

مصطفی داننده: ،بسیاری از مردم ایران بر این باور بودند که با تغییر در قوه مجریه در خرداد سال 92، ایران به روزهای خوش قبل از محمود احمدی نژاد بر می‌گردد. این تصور اما بعد از مدتی رنگ باخت چون برای تغییر احتیاج به دو یال قدرتمند است و حسن روحانی به تنهایی نمی‌تواند تغییرات مورد نظر مردم را در کشور ایجاد کند. بخشی از این تغییرات برعهده قوای دیگر به ویژه مجلس شورای اسلامی یا همان قوه مقننه است.

مجلس نهم به عنوان یک مجلس اصول گرا از همان روزهای ابتدایی به دلیل تفاوت فکری با رئیس جمهور منتخب مردم، ساز مخالف خود را با روحانی کوک کرد. مخالفت‌هایی که برخی از آنها در تاریخ جمهوری اسلامی بی سابقه بود. وزرای دولت با هر بهانه‌ای به مجلس کشانده می‌شوند تا پاسخ گوی سوالات نمایندگان باشند. سوال‌هایی که برخی از آنها حتی به حوزه وزیر مورد هیچ ارتباطی ندارد.

برخی از اعضای قوه مقننه برای مخالفت با روحانی از یکدیگر سبقت می‌گیرند و هرکدام به نحوی دولت روحانی را متهم به بی کفایتی، وابستگی و عدم توان اداره کشور متهم می‌کنند. نمونه داغ و بارز آن را می‌‎توانید بعد از تفاهم سوئیس مشاهده کنید.برخی نمایندگان مجلس که دلواپس رفتار تیم مذاکره کننده ایرانی در مقابل طرف آمریکایی هستند، به شدت از تفاهمی که هنوز به نگارش درنیامده است و در حد یک بیانیه مطبوعاتی است، انتقاد می‌کنند که گویی ترکمنچایی دیگر به امضا رسیده است.

آنها فقط به این دلیل که روحانی و ظریف میدان دار این شطرنج دیپلماتیک هستند، شمشیر مخالفت خود را از نیام خارج کرده‌اند و قطعا اگر دوستان آنها همچون جلیلی، به چنین تفاهمی می‌رسیدند، این افراد از آن به عنوان «صلح حدیبیه» نام می‌بردند و از آموزش و پرورش می‌خواستند که آن را در کتاب‌های درسی مدارس بگنجانند.

جنس مخالفت برخی از نمایندگان مجلس با حسن روحانی نه به واسطه نگاه کارشناسی است بلکه تنها به دلیل اختلافات سیاسی است که با رئیس دولت یازدهم دارند. با نگاهی به رفتار مجلس نهم با دولت یازدهم به این می‌اندیشیدم که محمود احمدی نژاد حق داشت. او حق داشت به مجلسی این چنین پاسخگو نباشد، او حق داشت بیاید در مجلس شوخی کند و برود، او حق داشت بگوید برخی منافع سیاسی‌شان بر منافع ملی ارجحیت دارد، او حق داشت که مسیر خود را از جریان منتسب به این آقایان جدا کند.

همین اختلاف‌ها باعث می‌شود که اسفند 94، یکی از مهم ترین ماه‌های تاریخ جمهوری اسلامی ایران باشد. ماهی که می‌شود بال دوم کشور برای رسیدن به هدف بزرگ را به پرواز درآورد و مجلس عقلانیت را در کنار دولت و تدبیر و امید تشکیل داد. قطعا مجلس دهم و دولت یازدهم و احتمالا دوازدهم می‌توانند روزهای خوبی را برای مردم بر اساس دو اصل تدبیر و امید رقم بزنند.